Nam de isto magna dissensio est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Duo Reges: constructio interrete. Hoc non est positum in nostra actione. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Ut aliquid scire se gaudeant? Id est enim, de quo quaerimus. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
Summae mihi videtur inscitiae.
Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Atque in sensibus est sua cuiusque virtus, ut ne quid
impediat quo minus suo sensus quisque munere fungatur in iis
rebus celeriter expediteque percipiendis, quae subiectae
sunt sensibus.

Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae
paulo ante dixi.

Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;

Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Bork: ALIO MODO.
Hic ambiguo ludimur.: Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
Idemne, quod iucunde?: Quo modo autem philosophus loquitur?
Bork: Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?